W sali Widowiskowej Domu Kultury odbyła się gala z okazji 100-lecia zorganizowanej działalności klubu piłki nożnej, obecnie Klubu Piłkarskiego Rawia Rawicz.
W sali Widowiskowej Domu Kultury odbyła się gala z okazji 100-lecia zorganizowanej działalności klubu piłki nożnej, obecnie Klubu Piłkarskiego Rawia Rawicz.
Wkrótce skończy się kadencja władz samorządowych i powoli kończy się pojemność cmentarza parafialnego w Rawiczu. Ci co jątrzyli i przeszkadzali w procedowaniu budowy cmentarza w Dębnie Polskim w latach 2006-2014, obecnie rządząc już prawie 9 lat, jedynie spychają temat „na zaś”, aby tylko nie podejmować trudnych tematów, z którymi sobie nie radzą. Ale sami sobie zgotowali ten los. Sprawę budowy cmentarza pod koniec 2014 roku mieli wyłożoną na tacy, wystarczyło nie kombinować i nie psuć tego, co zrobili poprzednicy.
12 i 13 września 1683 roku pod Wiedniem wojska polskie pod dowództwem króla Jana III Sobieskiego, który stanął na czele wojsk sprzymierzonych[1], pokonały armię turecką dowodzoną przez wielkiego wezyra Kara Mustafę. Z Odsieczą Wiedeńską, zwaną też Wiktorią Wiedeńską związane jest ciekawe wydarzenie w historii Rawicza. Otóż właściciel Rawicza w latach 1653-1684, generał Wielkopolski, pełniący też funkcję „pamiętnego regimentarza[2]”, Jan z Bnina Opaliński[3], „zmarł w roku 1684, jeszcze w roku 1683 wystawiwszy hufiec na potrzebę wiedeńską złożony ze 120 pancernych[4].”[5].
„Rok 2023 jest dla Rawicza szczególny, 24 marca obchodziliśmy 385 rocznicę lokacji miasta. Tą galą, tym koszykarskim „Spotkaniem Pokoleń” będziemy celebrować przypadające na bieżący rok jubileusze - 100-lecie sportu i 90-lecie koszykówki w Rawiczu”. Takim wstępem Piotr Domaniecki, koordynator zespołu organizatorów i Robert Jamroży, prezes Rawickiego Koszykarskiego Klubu Sportowego Rawia, rozpoczęli w Sali Widowiskowej DK spotkanie pokoleń z okazji 90-lecia koszykówki w Rawiczu.
4 kwietnia 1803 r. rozpoczęto układanie kamienia węgielnego pod nowy kościół, a 12 kwietnia wbudowano kamień węgielny, po tym, gdy „Jego Królewska Mość (król pruski Fryderyk Wilhelm III, przyp. mój) okazał swą ojcowską życzliwość i miłosierdzie, przyznając miastu 2.400.000 marek zaliczki na budowę. Rysunek kościoła i wieży był dziełem królewskiego głównego dyrektora budowlanego Langhansa w Berlinie. Pod kierownictwem mistrza murarskiego Conradiego i mistrza ciesielskiego Nowera budowa kościoła postępowała szybko, tak że w listopadzie 1805 r. rozpoczęto podnoszenie dachu kościoła”.
Kończąc odkurzanie materiałów przekazanych mi przez panią Beatę Dupidis, pozostało do pokazania jeszcze parę zdjęć portretowych. Ponieważ portrety powstały w okresie zaboru, to mężczyźni w wieku poborowym na zdjęciach występują w pruskich mundurach. Niestety, zdjęcia nie są opisane, więc personalia postaci nie są mi nieznane. Na fotografii postać w pruskim mundurze galowym. Numer 26 na pagonie, oznacza pułk piechoty im. Księcia Anhalt-Desau Leopolda (1 Magdenburski) Magdeburg. Zdjęcie wykonano w atelier (Photographie von Theodor Ehrhardt) w Magdeburgu.
W tym roku minie 60 lat od powstania Rawickiego Towarzystwa Kulturalnego (RTK). Działalność TPR jest znana w zasadzie już niewielu mieszkańcom miasta. Ale warto przypomnieć działalność tej organizacji, która w latach 1963-1983, czyli w pierwszym okresie miała być koordynatorem działalności kulturalnej i oświatowej na terenie Rawicza i powiatu.
Kilka dni temu przekazano mi kilka starych zdjęć, niektóre z nich pochodzą sprzed stu i więcej lat. Są to pamiątki przechodzące z pokolenia na pokolenie w rodzinie Jana Tylewskiego, który w okresie przedwojennym pełnił funkcję sekretarza Bractwa Kurkowego w Rawiczu i jako kupiec, był też członkiem Cechu w Rawiczu.
5 grudnia, minęła 155 rocznica urodzin Józefa Piłsudskiego. Przez jednych podziwiany, przez innych nielubiany, dla jednych ojciec, dla innych tylko jeden z wielu współzałożycieli II RP. Autor lub domniemany twórca wielu bon motów na temat przywar Polaków, dosadnych komentarzy odnośnie zachowania współczesnych mu polityków, bohater wielu anegdot, itd. W polskiej polityce postać zapewne nietuzinkowa, odgrywająca niebagatelną rolę w odrodzeniu Polski po okresie zaborów i po zawierusze I wojny światowej. Jego wpływ na politykę wewnętrzną i zagraniczną, nie tylko za życia, jest nie do przecenienia. Z podziałami politycznymi, które zaistniały w czasie jego aktywności politycznej mamy do czynienia nawet obecnie i wcale z niemniejszą intensywnością.