W tej części wydawnictwa autor o inicjałach HD, jak byśmy dzisiaj powiedzieli, wirtualnie oprowadza gości zjazdowych po Rawiczu. Przejmuje czytelnika na dworcu głównym (w tamtych latach był to Dworzec Państwowy, w odróżnieniu od Dworca Wschodniego, wówczas kolei prywatnej) i prowadzi plantami wokół centrum miasta opowiadając w kilku zdaniach o mijanych głównych obiektach Rawicza.
Zapraszam do zapoznania się z opisem głównych atrakcji Rawicza w 1909 roku.
W ramach wstępu, czy raczej zamiast, autorzy folderu zamieścili wierszowane „powitanie” uczestników zjazdu. Automatyczna translacja sprawiła, że ta wierszowanka jest chropowata i zapewne nie oddaje w pełni kunsztu poetyckiego H. Weissa, autora tekstu „Powitania”. Nie mniej jednak pozostawiam to tłumaczenie bez ingerencji, bo czytelnicy zapewne domyślą się „co poeta miał na myśli”.
Zapraszam do lektury wiersza napisanego specjalnie na powitanie gości zjazdowych.
Od 4 do 7 października 1909 r. w Rawiczu odbywał się 29. Zjazd Nauczycieli Prowincji Poznańskiej. Z tej okazji organizatorzy zjazdu wydali broszurę, dziś powiedzielibyśmy folder, dla uczestników zjazdu. W folderze zostały zamieszczone artykuły dotyczące organizacji i przebiegu samego zjazdu, ale treść została obudowana kilkoma artykułami dotyczącymi położenia, historii Rawicza oraz historii edukacji w naszym mieście. Na zakończenie broszury wydawca zamieścił trzy pieśni biesiadne, które zapewne były odśpiewane podczas imprezy.
11 listopada minęła 380. rocznica utworzenia pierwszej szkoły w Rawiczu. W opracowaniu z początku XX w., prorektor Gustaw Merschel w języku niemieckim tak opisał ten moment. „System szkolnictwa w Rawiczu jest tak stary jak samo miasto. Szkoła powstała tu zaledwie trzy lata po założeniu miasta. W raporcie w księdze miejskiej czytamy: »Dnia 11 listopada 1641 roku Rada powołała tu szkoły i po skromnym pisemnym powołaniu zostały one wprowadzone w wyżej wymienionym dniu i zainstalowane przez szanownego, poważanego i dobrze wykształconego pana Vincentiusa Stephaniego, zadekretowanego, sumiennego pastora i proboszcza tutejszej wspólnoty chrześcijańskiej, z oracją w obecności Rady, sądów, ławników i starszych. Czcigodny, zacny i dobrze wykształcony pan Gottfried Sartorius, został mianowany rektorem i dyrektorem szkoły. Szanowny, dobrze wykształcony pan Johannes Oyros, został mianowany kantorem. Rada, Sąd, Kapituła i Starszyzna powierzyła i przekazała im młodzież oraz życzono im powodzenia i pomyślności w zarządzaniu szkołami i w wychowaniu młodzieży.«
W połowie lat 70-tych, gdy byłem jeszcze studentem, raz w tygodniu chodziłem golić dziadka, bo już wtedy nie wstawał z łóżka i sam się ogolić nie mógł. Wcześniej, gdy był jeszcze sprawny, golił się brzytwą, którą sprawnie ostrzył na pasku wiszącym przy futrynie drzwi od kuchni. Ale jeśli chodzi o podstrzyganie włosów, to chodził do fryzjera, który mieszkał w podwórzu na Sienkiewicza 16, albo jeśli ten fryzjer był zajęty, to do zakładu fryzjerskiego na Grunwaldzkiej. Jako dzieciak byłem tam też zabierany, ale miałem uraz do tamtego zakładu, bo mieli tępe nożyczki i choć dzielnie to znosiłem, to strzyżenie było dla mnie katorgą. Wtedy sobie myślałem, że muszę się nauczyć ostrzyć nożyce, aby nie wyrywały włosów, tylko sprawnie cięły.
Spotkania osób zafascynowanych lokalną historią, gdy pojawiają się nowe lub zapomniane artefakty z przeszłości małej ojczyzny, bywają inspirujące. W tym roku dr Witold Mikołajczyk, udostępnił mi kilka pozycji książkowych wydanych przed ponad stu laty i sporą ilość materiałów ikonograficznych, w tym powszechnie mało znanych.
Dzisiaj mija smutna rocznica, sto lat od protestów głodowych, zakończonych krwawym rozprawieniem się policji z manifestującą ludnością, która na rawickim rynku domagała się pracy i chleba. Od kul śmierć na miejscu poniosły 3 osoby, w lazarecie w wyniku odniesionych ran zmarły dalsze cztery osoby, 17 było ciężko rannych i kilkudziesięciu lżej.
Trzy dni temu w poście na Facebooku prosiłem, żeby burmistrz Grzegorz Kubik, dał sobie wreszcie spokój z zaczepkami, bo to nie te umiejętności i nie ta liga. Dzisiaj zapytano mnie, co sądzę o „Komentarzu Burmistrza Gminy Rawicz[1]” w sprawie cmentarza w Dębnie Polskim zamieszczonym w „Gazecie Rawickiej”, bo znowu obecny włodarz tyka mnie z imienia i nazwiska.
W wieku 92 lat, 2 czerwca 2012 r. zmarł śp. Marian Józef Dąbrowski. Wiele lat był związany z rawicką oświatą, jako inspektor oświaty i długoletni nauczyciel, profesor w rawickim Liceum Ogólnokształcącym, mający niebagatelny wpływ na wiele pokoleń wychowanków rawickiego liceum. Działacz społeczny, postać nietuzinkowa emanująca kulturą osobistą, poczuciem humoru i racjonalnym spojrzeniem na rzeczywistość.
Wielu deltiologów, czyli kolekcjonerów kart pocztowych zastanawia się nad tym, czy nadchodzi zmierzch tego sposobu korespondencji. W przesyłaniu krótkich informacji, zawiadomień, życzeń itd., korespondencję na tradycyjnych materiałach rozsyłanych przez pocztę, zastąpiły SMS-y, MMS-y, komunikatory i serwisy społecznościowe. Prawdopodobnie pandemia też wpływa na ten proces, bo pójście na pocztę niesie jakieś zagrożenie, których staramy się unikać. Być może, gdy ten proces odchodzenia od tradycyjnych sposobów przesyłania krótkich korespondencji będzie się nasilał, to za jakiś czas z kartkami pocztowymi stanie się podobnie, jak z fotografią tradycyjną. Czyli kartki pocztowe pozostaną ekskluzywną formą korespondencji i będą jedną z form uprawiania hobby dla specjalistów i kolekcjonerów.
1 stycznia 2021 r. rozpoczął się Jubileuszowy Rok Jakubowy[1]. 126 lat temu dzień 25 lipca 1915 r. wypadał w niedzielę, tak więc i 1915 był Jubileuszowym Rokiem Jakubowym. Natomiast niedziela 25 kwietnia 1915 r. dla rawiczan, a szczególnie dla mieszkańców wyznania protestanckiego była wyjątkowo tragicznym dniem. 126 lat temu pożar strawił budynek Kościoła Świętej Trójcy wyznania ewangelicko-augsburskiego w Rawiczu.
19 czerwca 1815 r. w Rawiczu ukazała się notatka, ulotka, która zawierała informację o tym, że dzień wcześniej 18.06.1815 r. w bitwie pod Vaterloo wojska Napoleona zostały rozgromione przez połączone wojska pruskie i angielskie. Notatka o dość lakonicznej treści zawiera nazwy miejsc i nazwiska dowódców wartych prześledzenia, bo ostateczna klęska Napoleona miała decydujący wpływ na dalsze losy narodów na wiele dziesięcioleci. Poniżej tłumaczenie z języka niemieckiego treści ulotki.
