19.12.2020 r. Harce po rynku

Kilka lat temu radny G. Kubik podczas wystąpienia absolutoryjnego na sesji stwierdził mniej więcej coś takiego, że „w opinii wielu mieszkańców T. Pawłowski jest dobrym zarządcą, bo osobiście pilnuje wszystkich zadań, ale moim zdaniem brak mu wizji i nie potrafi ściągać do Rawicza firm…”, itd. Trudno z tym polemizować, bo realista żyje w prawdziwym świecie, a wizjoner najczęściej w urojonym. Ale popatrzmy na rządy obecnej ekipy, której lider ma problemy z dobrym zarządzaniem, bo przez sześć lat kierowania gminą miał jakieś odlotowe wizje, ale nie potrafił dopilnować nawet tych sztandarowych zadań, jak remont Urzędu Miejskiego, Ratusza, Plant JPII, a teraz przebudowy nawierzchni Rynku.

Czytaj więcej...

Przyglądając się wszystkim historycznym i tym współczesnym planom Rawicza, można zauważyć, że najkrótsza uliczka, przynajmniej w obrębie plant, na której od dawna nikt nie jest zameldowany, łącząca ul. 17 Stycznia z ul. Podzamcze, miała dwie nazwy. Jedną w języku niemieckim, a drugą w języku polskim. Chodzi o dzisiejszą ul. Bartosza Głowackiego.

Czytaj więcej...

W 1793 r. władze Prus wysłały do 251 miast formularze w języku niemieckim zatytułowane „Indaganda oder topographisch-statistische Fragen über den Zustand und die Beschaffenheit der Stadt (…..) in der Inspection des Krieges und Steuer-Rath“, co w tłumaczeniu na język polski oznacza “Indaganda, czyli pytania topograficzno-statystyczne o stanie i charakterze miasta (…..) dla Inspektoratu Wojennego i Rady Podatkowej”. Taki formularz oczywiście trafił także do Rawicza i został tu wypełniony.

Czytaj więcej...

Na etapie uzgodnień projektu rewitalizacji plant Jana Pawła II, w 2006 roku na spotkaniu z panią Łucją Gajdą, ówczesną kierownik leszczyńskiej Delegatury Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków została omówiona sprawa rozwiązania drogowego na skrzyżowaniu ulicy Grunwaldzkiej z wewnętrznymi i zewnętrznymi drogami na ul. Wały Ks. Józefa Poniatowskiego i z ul. Sienkiewicza.

Czytaj więcej...

Od kilku lat, pewnie za przykładem płynącym „z samej góry”, przedstawiciele władz różnych szczebli starają się unikać otwartych i dostępnych dla szerokiego kręgu zainteresowanych dziennikarzy, tradycyjnych, prowadzonych na żywo, konferencji prasowych. Musieliby na gorąco odpowiadać na zadawane, także niewygodne i dociekliwe, pytania. Władza chowa się przed tego rodzaju niewygodną dla siebie sytuacją za plecami różnych rzeczników, biur i centrów informacji, do których chętnie odsyła zadających trudne pytania. Bywa, że przedstawiciele władzy biorą udział w „konferencji prasowej”, ale tylko z wybranymi dziennikarzami, najlepiej w przyjaznych (czytaj - w zależnych od siebie) mediach. Oglądając efekt takiej „konferencji” ma się wrażenie, że dziennikarze zadawali pytania przygotowane przez odpytywanego, albo pytany już wcześniej je znał.

Czytaj więcej...