Pierwszy Maja 1963 r. w Rawiczu nie był typowym świętem majowym jakie co roku obchodzono w latach „słusznie minionych”. Oprócz typowej manifestacji pierwszomajowej, w tym dniu na rynku Wielkopolska Jednostka KBW nr 4 w Rawiczu otrzymała sztandar.
Pierwszy Maja 1963 r. w Rawiczu nie był typowym świętem majowym jakie co roku obchodzono w latach „słusznie minionych”. Oprócz typowej manifestacji pierwszomajowej, w tym dniu na rynku Wielkopolska Jednostka KBW nr 4 w Rawiczu otrzymała sztandar.
Panorama Rawicza przedstawiona we wcześniejszym artykule, została zakupiona przeze mnie na aukcji antykwarycznej w 2001 r. i po zeskanowaniu przekazałem ją do Muzeum Ziemi Rawickiej. Prawdopodobny czas powstania tego widoku szacowany jest na początek XVIII w. Jako uzasadnienie datacji miedziorytu historycy podawali, że widok Rawicza pochodzi sprzed spalenia miasta 18 lipca 1707 roku, kiedy to miasto zostało doszczętnie zniszczone.
Rawicz, jeden z młodszych grodów w Wielkopolsce, należy do tych miast, które mają bogate i dobrze zachowane archiwalia z początków swego istnienia. Są one przechowywane w Archiwum Państwowym w Poznaniu. Wśród rękopiśmiennych dokumentów dotyczących Rawicza oraz rawickich cechów, w tym także Bractwa Kurkowego, jest akt lokacyjny grodu wydany przez Władysława IV oraz dokument pański Adama Olbrachta z Przymy Przyjemskiego i znajdują się dziesiątki dokumentów właścicieli miasta regulujące wiele spraw mieszkańców i warunków działalności poszczególnych cechów.
Z ponad 2 letnim poślizgiem rawiccy filateliści przeprowadzili „zamrożone przez covid” obchody 65-lecia Koła PZF w Rawiczu. Impreza miała się odbyć 23 marca 2020 r., ale z uwagi na obostrzenia pandemiczne w tamtym terminie nie mogła być zrealizowana. W 2020 r. Polski Związek Filatelistów obchodził 70-lecie istnienia. Te dwie rocznice Koło PZF w Rawiczu obchodziło teraz jednocześnie.
W Ratuszu odbył się benefis Henryka Pawłowskiego. Można powiedzieć, że jakby podobny do poprzednich, ale zawsze w nowej scenerii z poetycką opowieścią Henryka, poety i fotografika. Tym razem opowieść była o zabawie, najpierw sztuką słowa, a potem także i obrazem - fotografią poetycką, która już trwa od pięćdziesięciu lat. Spektakl jednego aktora był związany z promocją kolejnego tomiku wierszy pt. „Escape”.
Dzisiaj rano, 24 lutego, tak niespodziewanie zmarła Aleksandra Ciąder-Hajnce, radna i członkini Zarządu Powiatu Rawickiego. Pogrążonej w bólu rodzinie i bliskim Śp. Aleksandry składam kondolencje.
Miesiąc temu zamieściłem biogram Friedricha Wilhelma Hippaufa, napisany przez Carla Giese, który został umieszczony w folderze wydanym z okazji zjazdu nauczycieli prowincji poznańskiej w 1909 r. w Rawiczu. C. Giese korzystał z autobiograficznego wspomnienia, napisanego przez F.W. Hippaufa, wydanego w 1873 r. z okazji 50-lecia jego działalności edukacyjnej w Rawiczu. Ponieważ biogram napisany przez C. Giese dla uczestników zjazdu jest wyborem tylko niektórych fragmentów z autobiografii, dlatego postanowiłem przetłumaczyć całą broszurę F.W. Hippaufa z 1873 r.
Tym razem do tłumaczenia wziąłem tekst sprzed stu dziewięciu lat, będący swojego rodzaju „czytanką historyczną” o początkach Rawicza, autorstwa Heinricha Weissa, rektora w Rawiczu. Jak na wstępie swej pracy wyjaśnia sam autor opracowania historycznego, „czym innym jest pisanie kroniki miejskiej, a czym innym uczynienie takiej lokalnej historii przystępną dla mieszkańców lub dzieci mieszkańców, zwłaszcza tych ostatnich”.
Aby uzupełnić temat rawickiej oświaty, opisany we wcześniej zamieszczonych materiałach, przedstawiam tekst, jaki został opublikowany w numerze 2 z 1939 r. w Kronice Miasta Poznania, w artykule pt.: „Przeniesienie Seminarium Nauczycielskiego z Poznania do Rawicza 1874 r.”, autorstwa Józefa Pawłowczaka[*]. Wnioski wypływające z analizy treści artykułu są interesujące i potwierdzają postrzeganie Rawicza w XIX w. jako miasta o dominującej narodowości niemieckiej.
Jako ciekawostkę prezentuję tłumaczenie z języka niemieckiego tekstu petycji "Komitetu do spraw nabycia probostwa katolickiego i domu szkolnego" z 1857 r. A więc z czasu, gdy w Rawiczu nie było jeszcze parafii katolickiej. 13 stycznia 1837 r. ks. abp Marcin Dunin powołał w ramach parafii łaszczyńskiej "Wikariat Rawicki" obejmujący Rawicz, Dębno Polskie, Masłowo, Sierakowo i Szymanowo. 21 marca 1867 r. ks. abp Mieczysław Ledóchowski podniósł Wikariat do godności samodzielnej parafii. Dopiero w latach 1900-1902 wybudowano kościół parafialny, konsekrowany 5 maja 1907 r. przez bpa Edwarda Likowskiego p.w. Zwiastowania N.M.P.