Ta broszura zawiera tłumaczenie tekstu zawartego w rozdziale "Z historii szkół Rawicza". To już ostatni rozdział z folderu zjazdowego „Fest-Buch zur 29. Posener Provinzial-Lehrerversammlung in Rawitsch, am 4 -7 Oktober 1909. Oskar Eulitz’ Verlag, Lissa i. P.“
Ten materiał umieszczony w broszurze zjazdowej z 1909 r. zawiera opis dwóch placówek oświatowych funkcjonujących w Rawiczu: Preparandy i Seminarium Nauczycielskiego. To jest przedostatnia część folderu zjazdowego „Fest-Buch zur 29. Posener Provinzial-Lehrerversammlung in Rawitsch, am 4 -7 Oktober 1909. Oskar Eulitz’ Verlag, Lissa i. P.“
Zbliżam się do końca materiału umieszczonego w broszurze zjazdowej z 1909 r. Przed najważniejszymi rozdziałammi z dzisiejszego punktu widzenia regionalisty, zawierającymi rysy historyczne rawickiej oświaty do 1909 r., które wkrótce zostaną udostępnione. Teraz proponuję do zapoznania się z przetłumaczonym tekstem rozdziałów: „Rawickie Stowarzyszenie Nauczycieli” oraz „Z dziejów Związku Nauczycieli Prowincji Poznańskiej”, będących częścią opracowania „Fest-Buch zur 29. Posener Provinzial-Lehrerversammlung in Rawitsch, am 4 -7 Oktober 1909. Oskar Eulitz’ Verlag, Lissa i. P.“
W kolejnej odsłonie materiału umieszczonego w broszurze zjazdowej z 1909 r. prezentowany jest biogram Friedricha Wilhelma Hippaufa (4.07.1803 - 15.05.1888), nauczyciela, działacza rawickiej oświaty, którego postać jest obecnie nieznana, przez historyków wspominana jedynie w związku jego publikacją "50 lat w szkolnictwie" (50 Jahre im Schulamte), wydaną w Rawiczu w drukarni R.F. Frank (G. Beran), w 1873 r.
Publikuję kolejny rozdział folderu zjazdowego, napisany przez starszego wykładowcę, dra Ernsta Bennera, pt. „Flora Rawicza i okolicy”. Tym razem to nie jest ciekawostka historyczna, tylko botaniczna.
Zapraszam do zapoznania się z opisem flory, jaka była i pewnie nadal występuje w okolicach Rawicza.
Ten rozdział folderu zjazdowego, napisany przez prorektora Gustawa Merschela pt. „Z historii miasta Rawicza” (Aus der Geschichte der Stadt Rawitsch), to zwięzły opis wydarzeń zawierający treści fragmentów miejskich dokumentów. Jednak należy zaznaczyć, że Merschel, autor kilku przyczynków do historii Rawicza, reprezentował niemiecki, nacjonalistyczny punkt widzenia. Proponuję porównać ze sobą treści innych pozycji, które tematycznie są podobne i dotyczą tej samej historycznej materii.
Zapraszam do zapoznania się z zarysami historii Rawicza trzech autorów.
W tej części wydawnictwa autor o inicjałach HD, jak byśmy dzisiaj powiedzieli, wirtualnie oprowadza gości zjazdowych po Rawiczu. Przejmuje czytelnika na dworcu głównym (w tamtych latach był to Dworzec Państwowy, w odróżnieniu od Dworca Wschodniego, wówczas kolei prywatnej) i prowadzi plantami wokół centrum miasta opowiadając w kilku zdaniach o mijanych głównych obiektach Rawicza.
Zapraszam do zapoznania się z opisem głównych atrakcji Rawicza w 1909 roku.
W ramach wstępu, czy raczej zamiast, autorzy folderu zamieścili wierszowane „powitanie” uczestników zjazdu. Automatyczna translacja sprawiła, że ta wierszowanka jest chropowata i zapewne nie oddaje w pełni kunsztu poetyckiego H. Weissa, autora tekstu „Powitania”. Nie mniej jednak pozostawiam to tłumaczenie bez ingerencji, bo czytelnicy zapewne domyślą się „co poeta miał na myśli”.
Zapraszam do lektury wiersza napisanego specjalnie na powitanie gości zjazdowych.
Od 4 do 7 października 1909 r. w Rawiczu odbywał się 29. Zjazd Nauczycieli Prowincji Poznańskiej. Z tej okazji organizatorzy zjazdu wydali broszurę, dziś powiedzielibyśmy folder, dla uczestników zjazdu. W folderze zostały zamieszczone artykuły dotyczące organizacji i przebiegu samego zjazdu, ale treść została obudowana kilkoma artykułami dotyczącymi położenia, historii Rawicza oraz historii edukacji w naszym mieście. Na zakończenie broszury wydawca zamieścił trzy pieśni biesiadne, które zapewne były odśpiewane podczas imprezy.
11 listopada minęła 380. rocznica utworzenia pierwszej szkoły w Rawiczu. W opracowaniu z początku XX w., prorektor Gustaw Merschel w języku niemieckim tak opisał ten moment. „System szkolnictwa w Rawiczu jest tak stary jak samo miasto. Szkoła powstała tu zaledwie trzy lata po założeniu miasta. W raporcie w księdze miejskiej czytamy: »Dnia 11 listopada 1641 roku Rada powołała tu szkoły i po skromnym pisemnym powołaniu zostały one wprowadzone w wyżej wymienionym dniu i zainstalowane przez szanownego, poważanego i dobrze wykształconego pana Vincentiusa Stephaniego, zadekretowanego, sumiennego pastora i proboszcza tutejszej wspólnoty chrześcijańskiej, z oracją w obecności Rady, sądów, ławników i starszych. Czcigodny, zacny i dobrze wykształcony pan Gottfried Sartorius, został mianowany rektorem i dyrektorem szkoły. Szanowny, dobrze wykształcony pan Johannes Oyros, został mianowany kantorem. Rada, Sąd, Kapituła i Starszyzna powierzyła i przekazała im młodzież oraz życzono im powodzenia i pomyślności w zarządzaniu szkołami i w wychowaniu młodzieży.«
W połowie lat 70-tych, gdy byłem jeszcze studentem, raz w tygodniu chodziłem golić dziadka, bo już wtedy nie wstawał z łóżka i sam się ogolić nie mógł. Wcześniej, gdy był jeszcze sprawny, golił się brzytwą, którą sprawnie ostrzył na pasku wiszącym przy futrynie drzwi od kuchni. Ale jeśli chodzi o podstrzyganie włosów, to chodził do fryzjera, który mieszkał w podwórzu na Sienkiewicza 16, albo jeśli ten fryzjer był zajęty, to do zakładu fryzjerskiego na Grunwaldzkiej. Jako dzieciak byłem tam też zabierany, ale miałem uraz do tamtego zakładu, bo mieli tępe nożyczki i choć dzielnie to znosiłem, to strzyżenie było dla mnie katorgą. Wtedy sobie myślałem, że muszę się nauczyć ostrzyć nożyce, aby nie wyrywały włosów, tylko sprawnie cięły.
Spotkania osób zafascynowanych lokalną historią, gdy pojawiają się nowe lub zapomniane artefakty z przeszłości małej ojczyzny, bywają inspirujące. W tym roku dr Witold Mikołajczyk, udostępnił mi kilka pozycji książkowych wydanych przed ponad stu laty i sporą ilość materiałów ikonograficznych, w tym powszechnie mało znanych.
Dzisiaj mija smutna rocznica, sto lat od protestów głodowych, zakończonych krwawym rozprawieniem się policji z manifestującą ludnością, która na rawickim rynku domagała się pracy i chleba. Od kul śmierć na miejscu poniosły 3 osoby, w lazarecie w wyniku odniesionych ran zmarły dalsze cztery osoby, 17 było ciężko rannych i kilkudziesięciu lżej.
Trzy dni temu w poście na Facebooku prosiłem, żeby burmistrz Grzegorz Kubik, dał sobie wreszcie spokój z zaczepkami, bo to nie te umiejętności i nie ta liga. Dzisiaj zapytano mnie, co sądzę o „Komentarzu Burmistrza Gminy Rawicz[1]” w sprawie cmentarza w Dębnie Polskim zamieszczonym w „Gazecie Rawickiej”, bo znowu obecny włodarz tyka mnie z imienia i nazwiska.
W wieku 92 lat, 2 czerwca 2012 r. zmarł śp. Marian Józef Dąbrowski. Wiele lat był związany z rawicką oświatą, jako inspektor oświaty i długoletni nauczyciel, profesor w rawickim Liceum Ogólnokształcącym, mający niebagatelny wpływ na wiele pokoleń wychowanków rawickiego liceum. Działacz społeczny, postać nietuzinkowa emanująca kulturą osobistą, poczuciem humoru i racjonalnym spojrzeniem na rzeczywistość.
Wielu deltiologów, czyli kolekcjonerów kart pocztowych zastanawia się nad tym, czy nadchodzi zmierzch tego sposobu korespondencji. W przesyłaniu krótkich informacji, zawiadomień, życzeń itd., korespondencję na tradycyjnych materiałach rozsyłanych przez pocztę, zastąpiły SMS-y, MMS-y, komunikatory i serwisy społecznościowe. Prawdopodobnie pandemia też wpływa na ten proces, bo pójście na pocztę niesie jakieś zagrożenie, których staramy się unikać. Być może, gdy ten proces odchodzenia od tradycyjnych sposobów przesyłania krótkich korespondencji będzie się nasilał, to za jakiś czas z kartkami pocztowymi stanie się podobnie, jak z fotografią tradycyjną. Czyli kartki pocztowe pozostaną ekskluzywną formą korespondencji i będą jedną z form uprawiania hobby dla specjalistów i kolekcjonerów.
1 stycznia 2021 r. rozpoczął się Jubileuszowy Rok Jakubowy[1]. 126 lat temu dzień 25 lipca 1915 r. wypadał w niedzielę, tak więc i 1915 był Jubileuszowym Rokiem Jakubowym. Natomiast niedziela 25 kwietnia 1915 r. dla rawiczan, a szczególnie dla mieszkańców wyznania protestanckiego była wyjątkowo tragicznym dniem. 126 lat temu pożar strawił budynek Kościoła Świętej Trójcy wyznania ewangelicko-augsburskiego w Rawiczu.
19 czerwca 1815 r. w Rawiczu ukazała się notatka, ulotka, która zawierała informację o tym, że dzień wcześniej 18.06.1815 r. w bitwie pod Vaterloo wojska Napoleona zostały rozgromione przez połączone wojska pruskie i angielskie. Notatka o dość lakonicznej treści zawiera nazwy miejsc i nazwiska dowódców wartych prześledzenia, bo ostateczna klęska Napoleona miała decydujący wpływ na dalsze losy narodów na wiele dziesięcioleci. Poniżej tłumaczenie z języka niemieckiego treści ulotki.
Obiło mi się o uszy, że ktoś w Sejmie domaga się wprowadzenia zakazu reklam mięsa w mediach. Jeśli tak dalej pójdzie, to w konsekwencji może w nieodległej przyszłości w ogóle z jedzenia typowych potraw mięsnych trzeba będzie zrezygnować. A jako typowy przedstawiciel gatunku homo sapiens, lubię coś mięsnego od czasu do czasu wziąć na ząb. Wprawdzie we wszystkie piątki namiętnie oddaję się wegetarianizmowi, ale weganizm jednak dla mnie jest jeszcze zbyt radykalny.
Na kanwie zamieszania wokół próby sprzedaży mieszkań w budynkach po byłej jednostce wojskowej (w koszarach), dla przypomnienia trochę moich wywodów na temat współczesnej historii o gospodarowaniu gminnymi zasobami mieszkaniowymi w Rawiczu. Ale na wstępie moje zastrzeżenie, aby czytelnicy w tekście nie doszukiwali się moich „kłamstw” i „nieprawdziwych” informacji, bo tekst napisałem z pamięci, nie mając dostępu do materiałów źródłowych. Kto chce zweryfikować podane przeze mnie fakty, niech szuka i zagląda do dokumentów znajdujących się w archiwum Urzędu MGR, albo dopytuje w Zakładzie Usług Komunalnych.
W trakcie jednej z sesji rady gminy w roku 2014, lider opozycji i kandydat na burmistrza stwierdził, że pieniądze budżetowe można by wydawać inaczej, bo obecny burmistrz nie ma wizji i buduje jedynie drogi i kanalizacje. Po wyborach samorządowych w 2014 r. nowa władza zaczęła realizować swoje wizje. Zaczęła od urzędu miejskiego. Pozbyto się tych naczelników, którzy się na swojej robocie znali. Potem budynek urzędu zalała woda.
W poniedziałek 22 stycznia 1945 r., a więc dziesiątego dnia wielkiej ofensywy znad Wisły, we wczesnych godzinach popołudniowych w Rawiczu niespodziewanie pojawiły się radzieckie czołgi, przybyłe od strony Milicza, przez Szkaradowo, Dubin, Chojno, Słupię Kapitulną i Szymanowo[1]. Rawicz leżał na kierunku natarcia radzieckiej 22. Brygady Pancernej i 93. Brygady Pancernej z 4. Armii Pancernej 1. Frontu Ukraińskiego. Operacją, w wyniku której miasto zostało uwolnione z rąk niemieckich, dowodził gen. Łagunow. Miasto wzięte zostało od północy i południa w kleszcze, zaś główne siły radzieckie uderzyły z kierunku wschodniego. Pozostali w mieście Niemcy w wielkim popłochu opuszczali Rawicz.
158 lat temu wybuchło Powstanie Styczniowe - największy polski zryw narodowy w XIX w. Powstanie Styczniowe rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r., Manifestem Tymczasowego Rządu Narodowego. Było największym i najdłużej trwającym polskim powstaniem narodowym. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się przegraną powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy poległo w walkach, blisko 1 tys. stracono, ok. 38 tys. skazano na katorgę lub zesłanie na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało. Wojska rosyjskie pacyfikowały powstanie z dużą determinacją i okrucieństwem. Jednak powstanie w ogromnym stopniu wpłynęło na dążenia niepodległościowe następnych pokoleń.